22 juni over de hoogvlakte tot net voor leon

Vanchtend verder doorgetrokken op de hete hoogvlakte, voor de wandelaars de helse hoogvakte!

Weer geen spatje schaduw...doe het dus maar rustig aan. De wandelaars lopen met gezicht tot op hun voeten, en vragen zich waarschijnlijk af wat ze hier verloren hebben of wensen te vinden...Gelukkig ben ik van het simpeler soort (fietser, niet meteen soort van gefilosfeer, maar meer van cafe naar cafe).

De ooievaars  blijven mij gelukkig boeien in de dorpen. Want voor de rest zijn de dorpen behoorlijk leeg. Gelukkig overal waterfonteintjes om de fles bij te vullen.

In 1 dorp komt een dametje naar buiten om mij te verwittigen dat het best wel eens zou kunnen onweren vandaag...

Verder wel het stadje Sahagun gepasseerd. Ik had er me wat behoorlijk van voorgesteld, maar het kon mij niet bekoren. Ook niet de zandkoekjes die bij de lokale bakker gekocht heb. Ze smaakten echt naar zand...de gidsen doen nogal lyrisch over Sahagun, aan mij is het echter voorbijgegaan.

Het dorp waar ik nu ben aangekomen is echter wel heel leuk, ook niets bijzonders, maar met moioie oude galerijen onder de huizen en nog veel  lemen huizen.

Ik ben er redelijk vroeg aangekomen in de gemeentelijke Albergue (5 euro om te slapen, daar wordt een Zeeuws meisje nog eens vrolijk van) , met de bedoeling een siesta te doen. Helaas aan de klap geraakt met een Japanse kunstenares uit Osaka. Ze heeft een jacobsschelp op haar enkel laten tatoueren en is blonder dan ondergetekende...Een heel leuk mens trouwens.

Zometeen even eten scoren, want de Spaanse keuken is behoorlijk zwaar en laat, wat mijn slaap niet ten goede komt.

Morgen richting Leon. Of retourtje met de bus en  dan verder met de fiets om Leonheen. Leon schijnt namelijk nogal hectisch te zijn. Of rechtstreeks door Leon en hopelijk mijn fiets ergens veilig kunnen stallen. Dt is echter pas een probleem voor morgenochtend...

21juni en 't is ZOmer

Vandaag de echter tierra del Campo - of kale hoogvlakten! Op het gemakje houden vandaag. Er staat weinig of geen wind. Algauw inderdaad kale vlakten met weinig hoogteverschillen.

Ik verwacht ieder moment aan de einder een stel Apachen op zoek naar een blanke squaw. Mij zullen ze niet hebben, want intussen ben ik al een roodhuid! Probeer het wel onder controle te houden met factor 50 4x per dag te smeren. Lege maar schattige dorpjes in het begin. Op de kerktorens die prachtige ooievaars. Moeder ooi kleppert wat met haar bek en dan komt vaar ooi aangevlogen met lekkers voor de kleine. Prachtig gezicht1 Wat een sympathieke beesten! Ook verschrikkelijk veel fladderende en spelende zwaluwen, en andere kleine dartelaars waarvan ik de naam niet ken. In de bermen vlinders te over. Heerlijk rustig fietsen. Tegen de middag loopt de temperatuur behoorlijk op. Tijd in een iets drukker dorp voor mijn nieuw ontdekt godendrankje: cocacola! Drink het nooit thuis, maar wat smaakt dat hier zeg!

'S middags verder de hoogvlakten over. Ik heb echt te doen met de wandelaars. Zij doen hier dagen over!  En geen vierkante centimeter schadus! Fietsers kunnen nog een beetje wind voor zich zelf maken, maar de wandelaars niet en wat lopen die gasten traag zeg...Ik kan mij voorstellen dat het voor hun echt saai is. Intussen is de temperatuur boven de 47 gestegen...op een of andere manier kan ik het toch hebben. Had voor de reis hier heel erg schrik van dat ik de hitte niet zou kunnen verdragen...maar met genoeg water kom ik na 80 kilometer toch aan in een gehucht dat ineens zo maar uit het niets verschijnt - heel vreemd.

Hier ineens in een internationaal gezelschap en heel veel lol samen. Gesproken taal: mengelmoes frans, engels, spaans italiaans. Nationaliteiten: Frans (2 supergezellige marseillais, canadees, mongool, Zuid-afrikaans, italiaans, braziliaans en ja hoor belgske).

Heel lekker samen gegeten - linzensoep, merlu, flan en uiteraard muj vino tinto!

Vanavond kon ik een kamer apart krijgen - anders was het de slaapzaal delen met 20 snurkers in alle mogelijke talen...

Stalen kuiten...

Ik weet niet wat alfonso gisteren in de trutcho (forel) gedraaid heeft, maar vanochtend heb ik stalen kuiten. Tuur gaat als een tierelier. 'S ochtends is het nog behoorlijk koud wanneer ik vertrek, rond de 5 graden. Het is hier ook een stukje boven de 1000 meter. Alfonso heeft me een pad aangeduid om op de weg te komen. Hij beweert wel Spanjaarden te mogen vertrouwen maar geen spaansen. Nu hij had gelijk. Geweldig mooi pad. Met een omweg via de hoogvlakten kom ik weer op de Camino. Meteen een kuitenbijter van 14 procent gedurende 800 meter. Het zou er een van de velen worden die dag. (Hoewel was dit de stijlste). De latere veel langer maar met gemiddelden van 6 a 7 procent.

Voor Burgos stop ik in een soort Eeklo (voor de Nederlanders: een onbenullig voorstadje langs een nationale weg) voor de obligate Cortado. Cafeetje met de beste tapas ooit!

Burgos binnengereden langs prachtig wandelpad langs de rivier. Op zaterdag lijken alle Burgosianen wel hier verzameld te hebben voor de BBQ.

Uiteraard kathedraal bezocht. Wel nogal schaamtelijk hoor de binnenkant hiervan. Albasten bisschoppen met dubbele kinnen liggen er te pralen, terwijl al die boerkes in de omgeving zowat verhongerden...om maar over al het goudwerk te zwijgen...

Ondanks mooie stad, ben ik toch burgos buitengereden. Bij namiddag stop, les Spaans gekregen door kleine Carla, paula, Andrea en David in een godvergeten parochie. Van die kinders heb ik in een half uur meer Spaans opgestoken dan afgelopen 10 dagen...

Pff verder minder leuke ontmoeting: vrouw gaat kerkhof bezoeken met haar 2 duitse herders. Ze laat de honden buiten zonder leiband. Ik roep nog of die perros wel braaf zijn...Hopelijk zien ze mij niet want honden en fietsen gaan vaak niet goed samen... Natuurlijk heeft er 1 mij gezien enn den andere ook. Ik zet mijn hardste stem op en heb al mijn stalen thermosfles in de hand. Man t was even bibberen. Ze hadden wel grote tanden maar deinsden uiteindelijk toch terug. De spaanse vrouw bibberde nog meer dan ik. Nu hadden ze in mijn kuiten gebeten hadden ze waarschijnlijk al hun tanden kwijt want jaja intussen heb ik stalen kuiten!

Na 105 kilomter gefietst te hebben in een Albergue geinstalleerd, alswaar een heel Amerikaans gezin de tocht te voet onderneemt, respect voor die jonge gasten hoor!

19 juni kortste bericht tot hier toe...

Vandag: rustdag! Boekje lezen beetje siesta houden. Merk toch dat ik eigenlijk liever op de fiets zit. Word namelijk een beetje ongedurig van het rusten, bang dat de beentjes morgen vastslaan...

Wel leuk zitten kletsen met de oude Alfonso,padre familias van het hotel. Gezamelijke interesse: katten!

Er lopen er hier nogal wat rond, elk om ter mooist. De bazin is maria een elegante tijgerin die zich makkelijk laat aanhalen.

Verder is er Raquel (naar Welch), een wit sukkeltje maar heel slim. Ze doet of ze uitgehongerd is, ze weegt ook waarschijnlijk maar 2 kilo, maar ze draait die Amerikanen om haar vinger die naar de winkel lopen op een blikje tonijn!

Heb aan Alfonso wel gezegd dat hij haar oortjes moet insmeren met factor 50 want ze zijn verbrand. Hij zou dat doen, hij is duidelijk gek van zijn katten.

Hij heeft blijkbaar nog een minder diervriendelijke hobbie herten en zwijnenjacht! In de hotelbar hangt het vol geweien en opgezette koppen.  Ze kijken nogal dreigend naar je, dit onder het de gregoriaanse interpretatie door Spaanse patertjes van I Still haven't found what I'm looking for. Den Bono zou dit niet erg leuk vinden denk ik...

Ben trouwens blij dat ik morgen weer op de fiets klim...

18 juni - camino de reine

Vannacht eindelijk lekker geslapen. 7 uur: een rercord gedurende deze trip...

Vandaag ga ik de route volgens het boekje niet helemaal volgen, ga ze zelf een beetje invullen.

Na overleg met de lieve Spaanse dame van de Albergue, neem ik een binnenweggetje. Nooit of te nimmer een dame die zo uit een Almodovar-film gestapt is vertrouwen!!! Ik begrijp waarom dit schattig weggetje niet is opgenomen in de fietsgids.... Klimmen, zefs als het lijkt dat het daalt blijft het klimmen. Van 400 meter naar +800 in no time!
En dat om via een middeleeuwse cistecienzer-abdij te gaan, die gesloten blijkt te zijn. Dan maar ontbeten in de tuin met zicht op in plaats van in de abdij.
Daarna doorgefietst om voor een stukje de normale route weer op te pakken naar Santo Domingo de la Calzada ( what's in a name...). Flutstadje maar met een megalomane kathedraal uit 1158. Vanbuiten redelijk eenvoudig romaans, vanbinnen door de jaren heen altijd maar bijversierd en nogal blingbling... Rariteit aan het gebouw... hoog in een hoekje wonen 1 kip en 1 haan...je moet maar eens googelen naar de legende hierover...
Verder veel goudwerk, albaster-graven van lokale zaligheden etc...
Na kathedraal-bezoek tijd voor het halfochtend-ontbijt met een goeie Cortado. Paco komt aanfietsen! Hij heeft de grote weg genomen en zegt dat ie perfect te rijden is. Ik ga dus maar ook even over de grote weg.
Nu redelijk veel vrachtverkeer op die weg...ga maar niet tever en proberen de tracks op te zoeken.

Later in belorado kom ik Paco weer tegen...Hij verontschuldigde zich uitgebreid op zijn japans...blijkbaar was het vorige stuk veel rustiger. We lachen eens goed samen. Paco besluit eerder in Belorado te stoppen. Ik ga nog een poosje door want ik had een Albergue gezien die schijnt heel mooi te zijn zo een 15 kilometer verder.

Aangekomen in villafranca Montes de oca, neem ik een kamer apart om een s goed uit te rusten en morgen mijn eerste dag ook aan Artuur ook een dagje rust te geven. Het is het oudste pelgrimshospitaal dat omgebouwd is tot redelijk luxe hotel, maar aansluitend een heel mooie albergue. Ligt temidden van een prachtige tuin, dus ideaal om eens een beetje bij te tanken!

Internationaaal gezelschap: croatisch, frans, amerikaans, Engels, italiaans, Belgisch, even een grote familie, heeft waarschijnlijk te maken met de heerlijke Sangria door de oude hoteleigenaresse gemaakt!

17 juni - Rioja olee!

Vanochtend redelijk emotioneel afscheid van paco en Gerry. Hun afstanden zijn iets minder dan de mijne dus ben ik van plan iets verder door te gaan vandaag.

Zelf Tuur is volgens mij verliefd geworden vannacht op een japanse schoonheid in carbon. Gelukkig waren beide gechaperonneerd door een stevige engelse stalen madamme.

Het ontbijt was helaas niet van het stevige engelse type. Een armtierig toastje met een potje jam. Daarvan krijg ik mijn motortje niet op gang hoor! Zometeen maar even bijtanken in Logrono.

Via de wijngaarden van de rioja in Logrono aangeland. Kathedraal uiteraard nog gesloten dus maar zoals elke goede belg meteen het cafe opgezocht! Voor een goede Cortado. Het is uiteindelijk nog maar 9 uur. En een halfmorgenontbijtje...blijkbaar hebben de Spanjaarden ook last van te magere ontbijtjes, want die broodjes vliegen als warme broodjes de tent uit.

Nog even via wifi met mijn moeder gebeld om te laten weten dat het goed met mij gaat. Afspraak was dat als ze zou zeuren aan telefoon ik niet meer zou bellen. Lief moedertje zeurt dus niet :)

De tocht ging weer verder. Had in het boekje paar dingetjes niet gelezen oa helling van 3 km ad 12 procent. Mannekes dat is serieus zeg!!! Maar den Tuur brengt mij gelukkig boven. Zelfs applaus van de locale wijnboer...

Via nog een paar typische stadjes met typische gebouwen door de wijngaarden laveren...heerlijjk als het niet teveel stijgt. Uitdagend als het dat wel doet.
Onze schrijver van het boekje heeft bedacht een omweg te moeten inleggen van + 20 kilometer omdat er anders over een drukke provinciale weg moest gereden worden. Dit ben ik echter niet van plan. Hollanders trappen misschien in Sweerman zijn mooie woorden, maar een nuchetere Vlaamse of zeeuwsvlaamse trapt hier natuurlijk niet in. Er is namelijk nog het wandelpad. Ik noem de schrijver trouwens soms Zweerman hoor...

Ook is er een heel mooie albergue op het wandelpad.

T was zwoegen en zweten, maar we zijn er geraakt in de mooie Albergue. Weeral een paar vooraanstaande architecten hebben met europees geld hun zin mogen doen. Persoonlijk vind ik het heel geslaagd geheel. Niet luxueus, maar allemaal 2 persoonskamertjes . Omdat ik nogaal laat toekom krijg ik de kamer voor mij alleen. Goed zo, een sekker kunnen rommelen en alles rondsmijten  in het ronde!!!!

Ik zit nu in Azofra, heel rustgevend dorpje. Diner met Fransman uit Normandie gehad. Was leuk. Mens is nog nooit van zijn thuisstadje weggeweest. Hij is heel zijn leven meubelmaker geweest, maar is vroeger gestopt omdat de vraag bij Ikea groter was dan bij hem... hij is vertrokken vanuit thuis, en pas een dag van te voren zijn kinderen en dorpsgenoten geinformeerd dat hij voor een paar maand op stap ging.

Natuurlijk zijn er ook hier de luidruchtige toeristen die een stukje Camino doen, en als het iets te veel wordt meteen de taxi of bus regelen en zonder rugzak rondlopen. Het zijn er helaas meestal van de overkant. (Sorry sis)

Morgen nog een dagje rrioja en dan naar de hoogvlakten!!!!

Oh ja ook mijn eerste broedende ooievaar tegengekomen. Had er wel al vershillende xzien vliegen, maar deze was zijn of haar jonkie zo aan het vertroetelen!

15 juni - Stieren temmen???

Gisteravond in Zubiri dachten de 4 dames op de kamer een rustige nacht tegemoet te gaan...helaas geen rekening gehouden met die ene Spaanse heer die zo nodig nog de kamer wilde vervoegen en een boompje heeeft omgezaagd tot in Santiago! Je raadt het al - 4 chagrijnige dames en 1 Spaans heerschap in de 7e hemel.

De volgende ochtend richting pamplona vetrokken. Onderweg fiets ik tegen Harry en Ludo aan. Deze Brabantse olijke +65-ers had ik reeds in St Jean ontmoet. Samen opweg naar Pamplona. Ludo gedroeg zich als een echte moederkloek! Harry en ik kletsten nogal wat af, beiden op de gps, dus weinig kon er fout gaan. Ludo bleef maar roepen: let op de weg 't is hier een grote stad...we hadden wel lol zo door Pamplona. De enige die dus stieren bestormde was Ludo. Samen de mooie kathedraal bezocht. Ludo is nogal gek van kerken. Harry helemaal niet... harry verspreekt zich en zegt dat er nog een 2e kerk is. Oesje daar ging zijn heerlijk kopje Spaanse Cortado...want hij werd meegesleurd naar de volgende kerk. Vandenweegske heeft zich neergeplant bij de meest trendy kofiebar van Pamplona, voor een perfecte Cortado. Ik dacht dat dit een rib uit mijn lijf zou kosten. Alleen al aan de wc's hadden zich denk ik 3 beroemde architecten met het ontwerp beziggehouden. Na 1,15 euro armer daarentegen verkeerde ik daarentegen in de opperste koffiehemel!
Na op en neer peddelen, meer op dan neer, naar mijn naamgenote Puenta de la Reina. In een heerlijke albergue terechtgekomen. Maar niet vooraleer een of ander reptiel n cafe de berm te hebben verslaan! Kamer eindelijk alleen met een Italiaans niet-snurkend meisje delen... joepie eiindelijk eens normaal slapen. In de Albergue loop ik ook garry uit Portsmouth en Paco uit Japan tegen het lijf. Gary is vanaf st malo komen fietsen. Hij kende niks van heel dat Santiago gedoe... heb hm nog in St Jean aangeraden een pelgrimspaspoort aan te schaffn zodat hij gebruik kon maken van de albergues in Spanje. Hij is 70+ maar heel jong van hard. Steeds in het engelse leger gediend, eerst als duiker later als stuurman op de grote fregatten. Hij neemt het leven zoals het komt... heerlijke vent. Afgelopen winter nog even tusen de soep en de patatjes ergens in florida getrouwd.
Paco, eigenlijk heet hij Yoshihisa, is een Japanner net op pensioen. Nooit of te nimmer heb ik een Japaanner ontmoet die zo goed talen spreekt. Engels, Frans, Spaans, maakt allemaal niet uit - hij doet het!
Handig in Spanje want nog Garry noch ik kunnen uit de voeten met spaans. Wel handig een Japanner als tolk meehebben. We zitten met zijn 3tjes op ongeveer hetelfde Spaanse tempo...
Heerlijk dagje achter de rug met de nodige klimmetjes gvd, en het wordt er niet beter op schijnt!

16 juni van naamgenote naar torres del rio

Vanochtend op het gemakske vertrokken - fotootjes in Puenta de la reina gemaakt en 2 poolse fietsers hebben mij op de foto genomen.

Wordt weer een klimdagje   maar ja dat wist ik van tevoren. Ik kijk ook maar niet meer naar percentages, gewoon de beentjes volgen en vooral de knieen niet overbelasten. Op mijn 1000e gemakje naar boven en vol gazze naar beneden!

Vertrek uit Puente verloopt echter niet helemaal zoals gepland. Ik volg de gps en de route-aanwijzingen uit mijn boekje. Maar op 1 of andere reden rij ik bij de eerste rotonde de autosnelweg op...en eer je door hebt dat je op een autosnelweg zit duurt het toch eventjes. Blijkbar was de parallelwegen boven afgesloten. Ik klauter nog de berm in naar boven. Maar een groot hekwerk! Pfff... dan maar doorrijden zeker want 5 kilometer later is er toch een afslag. Omkeren lijkt me echt niet verstandig want dan jaag ik elke automobilist echt de schrik om het lijf. Enfin 2 kilometer verder komt er een politiewagen. Ik meteen uitleggen dat dit ook niet helemaal is wat ik wil! Ze geven mij een escorte met zwaailichten tot de volgende afrit.  Dus toch nog een beetje als een Reina (ofte koningin) de stad uit!
Via het mooie estella verder naar het Monasterio de Irache. Mooi gebouw, maar daar gaat het helemaal niet om bij dat monasterio. Het is sinds jaar en dag de gewoonte dat er een kraantje aan de muur zit waar je als pelgrim gratis wijn mag uittappen. Kom ik daar toch weer die Polen tegen zekers... Goede Pool zijnde, nemen ze het begrip glaasje nogal breed en vullen de lege waterflessen en pimpelen lekker door. Ze zijn ook niet van plan nog veel verder door te fietsen ... gezellige bedoening was het wel. De Polen waren trouwens ook op de snelwegterechtgekomen... Er komt ook nog een gejaagde Hollandse Kees aangefietst...die neemt niet de tijd om even mee te pimpelen, maar vult meteen een lege melkfles en gaat er als de donder er weer vandoor. Slappe lach bij ons natuurlijk.

Nu is het zo dat ik altijd alleen fiets omdat ik dat wel lekker vind, gewoon uitwaaien, traag als ik wil, even vliegen als ik wil. De wegen zijn ook echt verlaten , heerlijk. Voor de wandelaars die een iets andere track lopen zie je amper alleen lopen. Is te druk naar mijn goesting. We kruisen wel regelmatig elkanders weg, en soms loopt de track eventjes gelijk. De wandelaars denken dat de fietsers het enorm zwaar hebben. Ach ik laat hun maar in de waan...

Uiteraard kom je wel eens weer iemand tegen... dus Garry en Paco, komen me tegemoet gefietst en we fietsen samen door naar het schattige dorpje Torrres de rio. Ach de dorpjes en kerkjes zijn allemaal schattig, maar je kan niet overal stoppen. En op sommige plekken soms iets te veel pelgrims,. Die plekken mijd ik een beetje. Doet me teveel aan de traveller hangout plaatsen denken...

Vanavond kamer delen met Francaise uit Lyon,  beetje geschift, maar dat zijn we toch allemaal????

14 juni De grote oversteek!!!!!

Vanochtend vroeg uit de veren want de Ibanetapas staat op het programma. 17 klimmen zonder enige afdaling. Kleinste persentage 7  procent - loopt op tot 14... ben best wel nerveus. Vol goede moed begonnen. Ondanks de regen gisterenmiddag en niet zo beste vooruitzichten stralende zon!!! De meesten die de Ibaneta passeren zien maar weinig want het ligt meestal in de mist... vertrek op het gemak en op mezelf omdat ik mij niet wil laten opjagen door de een of de ander. Net voor de pas nog even in cafe de berm een koffietje en gebruik maken van het lockale toilet De Struik Op het moment dat ik mijn broek begin terug op te trekken komt er een fietser uit een bocht gevlogen en vlieg met zijn klieken en klakken de zijkant van de weg in een meter lager. Fiets met bggage over hem heen. Ik apring recht met mijn broek nog half opp mijn knieen over de weg spurtend. De ontdoe de ongelukkige van zijn fiets wannt hij zat er een beetje in vast verstrengeld. De man shakete behoorlijk. Enfin, hij was gelukkig nog bij zijn positieven.  Hij had wel een grote jap op zijn hoofd en het bloed gutste er uit... maar het gng. Goed gepoeld enz... en hij kroop weer op de fiets. Ik heb hem dan maar dringend aangedrongen niet verder te gaan maar terug te fietsen naar het vorige dorp. Nu had ik hem wel zien aankomen en zijn fietsstijl leek op niet veel. Buiten de lijntjes zwalpen is niet best natuurlijk. Het was trouwens al de derde keer dat hij gevallen was oink....
Het moet een heel raar beeld geweest zijn voor een buitenstaander trouwens. Vrouw met fietsbroek op de knieen... mand die salto maakt in de berm pffff.

Enfin het klimmen zelf: heel kalm maar gestaag naar boven. Geen een keer naast de fiets gaan lopen. Na 2.5 uur klimmen eindelijk boven. Laatste stukjes was trouwens hrd want je ziet van ver een kapel staan maar het duurt nog even. Alle ander stukken zijn haarpeldbochten dus je weet niet wat er je te wachten stat. Boven toch maar even hard geschreeuwd!!! En uiteraard ongeloof bij de motorrijders, want het is echt zo een jeremy clarckson to do road...
Daarna afdealen op het gemak. Koffietsje heir, colaatje daar wan tik stop in erro om daar te slapen --- haha dacht ik! De auberge in erro staat te koop Error!!!

Mag weer beginnen klimmen voor 3 kilometer naar het volgende dorp. Ben hier dus nu in Zubbiri. Heel gezellig op de kamer met meisje (dame) uit Seattle maar wonende in berlijn die net een kindje heeft verloren en 2 dames uit Nouvelle Caledonie... elkaars levensverhaal aangehoord.

Ik besef nu pas dat ik blijkbaar een behoorlijk licht rugzakje heb te dragen...

En nu gaan slapen om morgen Pamplona te veroveren!

Oh ja geen spelcheck omdat ik geen tijd heb...fotos volgen later...camera wil even geen verbinding maken met de smartphone