Vanochtend vroeg uit de veren want de Ibanetapas staat op het programma. 17 klimmen zonder enige afdaling. Kleinste persentage 7 procent - loopt op tot 14... ben best wel nerveus. Vol goede moed begonnen. Ondanks de regen gisterenmiddag en niet zo beste vooruitzichten stralende zon!!! De meesten die de Ibaneta passeren zien maar weinig want het ligt meestal in de mist... vertrek op het gemak en op mezelf omdat ik mij niet wil laten opjagen door de een of de ander. Net voor de pas nog even in cafe de berm een koffietje en gebruik maken van het lockale toilet De Struik Op het moment dat ik mijn broek begin terug op te trekken komt er een fietser uit een bocht gevlogen en vlieg met zijn klieken en klakken de zijkant van de weg in een meter lager. Fiets met bggage over hem heen. Ik apring recht met mijn broek nog half opp mijn knieen over de weg spurtend. De ontdoe de ongelukkige van zijn fiets wannt hij zat er een beetje in vast verstrengeld. De man shakete behoorlijk. Enfin, hij was gelukkig nog bij zijn positieven. Hij had wel een grote jap op zijn hoofd en het bloed gutste er uit... maar het gng. Goed gepoeld enz... en hij kroop weer op de fiets. Ik heb hem dan maar dringend aangedrongen niet verder te gaan maar terug te fietsen naar het vorige dorp. Nu had ik hem wel zien aankomen en zijn fietsstijl leek op niet veel. Buiten de lijntjes zwalpen is niet best natuurlijk. Het was trouwens al de derde keer dat hij gevallen was oink....
Het moet een heel raar beeld geweest zijn voor een buitenstaander trouwens. Vrouw met fietsbroek op de knieen... mand die salto maakt in de berm pffff.
Enfin het klimmen zelf: heel kalm maar gestaag naar boven. Geen een keer naast de fiets gaan lopen. Na 2.5 uur klimmen eindelijk boven. Laatste stukjes was trouwens hrd want je ziet van ver een kapel staan maar het duurt nog even. Alle ander stukken zijn haarpeldbochten dus je weet niet wat er je te wachten stat. Boven toch maar even hard geschreeuwd!!! En uiteraard ongeloof bij de motorrijders, want het is echt zo een jeremy clarckson to do road...
Daarna afdealen op het gemak. Koffietsje heir, colaatje daar wan tik stop in erro om daar te slapen --- haha dacht ik! De auberge in erro staat te koop Error!!!
Mag weer beginnen klimmen voor 3 kilometer naar het volgende dorp. Ben hier dus nu in Zubbiri. Heel gezellig op de kamer met meisje (dame) uit Seattle maar wonende in berlijn die net een kindje heeft verloren en 2 dames uit Nouvelle Caledonie... elkaars levensverhaal aangehoord.
Ik besef nu pas dat ik blijkbaar een behoorlijk licht rugzakje heb te dragen...
En nu gaan slapen om morgen Pamplona te veroveren!
Oh ja geen spelcheck omdat ik geen tijd heb...fotos volgen later...camera wil even geen verbinding maken met de smartphone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten