Vanochtend op het gemakske vertrokken - fotootjes in Puenta de la reina gemaakt en 2 poolse fietsers hebben mij op de foto genomen.
Wordt weer een klimdagje maar ja dat wist ik van tevoren. Ik kijk ook maar niet meer naar percentages, gewoon de beentjes volgen en vooral de knieen niet overbelasten. Op mijn 1000e gemakje naar boven en vol gazze naar beneden!
Vertrek uit Puente verloopt echter niet helemaal zoals gepland. Ik volg de gps en de route-aanwijzingen uit mijn boekje. Maar op 1 of andere reden rij ik bij de eerste rotonde de autosnelweg op...en eer je door hebt dat je op een autosnelweg zit duurt het toch eventjes. Blijkbar was de parallelwegen boven afgesloten. Ik klauter nog de berm in naar boven. Maar een groot hekwerk! Pfff... dan maar doorrijden zeker want 5 kilometer later is er toch een afslag. Omkeren lijkt me echt niet verstandig want dan jaag ik elke automobilist echt de schrik om het lijf. Enfin 2 kilometer verder komt er een politiewagen. Ik meteen uitleggen dat dit ook niet helemaal is wat ik wil! Ze geven mij een escorte met zwaailichten tot de volgende afrit. Dus toch nog een beetje als een Reina (ofte koningin) de stad uit!
Via het mooie estella verder naar het Monasterio de Irache. Mooi gebouw, maar daar gaat het helemaal niet om bij dat monasterio. Het is sinds jaar en dag de gewoonte dat er een kraantje aan de muur zit waar je als pelgrim gratis wijn mag uittappen. Kom ik daar toch weer die Polen tegen zekers... Goede Pool zijnde, nemen ze het begrip glaasje nogal breed en vullen de lege waterflessen en pimpelen lekker door. Ze zijn ook niet van plan nog veel verder door te fietsen ... gezellige bedoening was het wel. De Polen waren trouwens ook op de snelwegterechtgekomen... Er komt ook nog een gejaagde Hollandse Kees aangefietst...die neemt niet de tijd om even mee te pimpelen, maar vult meteen een lege melkfles en gaat er als de donder er weer vandoor. Slappe lach bij ons natuurlijk.
Nu is het zo dat ik altijd alleen fiets omdat ik dat wel lekker vind, gewoon uitwaaien, traag als ik wil, even vliegen als ik wil. De wegen zijn ook echt verlaten , heerlijk. Voor de wandelaars die een iets andere track lopen zie je amper alleen lopen. Is te druk naar mijn goesting. We kruisen wel regelmatig elkanders weg, en soms loopt de track eventjes gelijk. De wandelaars denken dat de fietsers het enorm zwaar hebben. Ach ik laat hun maar in de waan...
Uiteraard kom je wel eens weer iemand tegen... dus Garry en Paco, komen me tegemoet gefietst en we fietsen samen door naar het schattige dorpje Torrres de rio. Ach de dorpjes en kerkjes zijn allemaal schattig, maar je kan niet overal stoppen. En op sommige plekken soms iets te veel pelgrims,. Die plekken mijd ik een beetje. Doet me teveel aan de traveller hangout plaatsen denken...
Vanavond kamer delen met Francaise uit Lyon, beetje geschift, maar dat zijn we toch allemaal????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten